Αχαρνείς

Κωμωδία του Αριστοφάνη, που θεωρείται το πιο παλιό από τα έργα του μεγάλου κωμικού ποιητή που σώζονται. Ανεβάστηκε στα Λήναια το 425 π.Χ. και πήρε το α’ βραβείο. Το έργο διαδραματίζεται μέσα στις άθλιες συνθήκες ξεριζωμού, πείνας και επιδημιών που έχει προκαλέσει ο Πελοποννησιακός πόλεμος. Η υπόθεση ξεκινά με το ιδιοφυές κωμικό εύρημα της χωριστής ειρήνης που κλείνει ο Δικαιόπολις, ένας πολίτης φανατικός για την ειρήνη και τα αγαθά της, με τους εχθρούς της πόλης Σπαρτιάτες. Η στάση αυτή του Δικαιόπολη συναντά την αντίδραση των Αχαρνέων, των σκληροτράχηλων καρβουνιάρηδων της Αττικής, που απειλούν να τον σκοτώσουν. Στο σημείο αυτό θα αρχίσει ο αγών: ο Δικαιόπολις με το κεφάλι του πάνω στον πάγκο του χασάπη αναλαμβάνει να πείσει τον χορό των Αχαρνέων για το δίκιο του. Οι μισοί Αχαρνείς πείθονται, όμως οι άλλοι μισοί καλούν σε βοήθεια τον φιλοπόλεμο στρατηγό Λάμαχο. Ο Λάμαχος γελοιοποιείται και το υπόλοιπο μέρος του χορού μεταστρέφεται υπέρ του Δικαιόπολη. Ακολουθεί η παράβαση και αμέσως μετά ο Δικαιόπολις πανευτυχής ρίχνεται στην απόλαυση των αγαθών της ειρήνης του. Μέσα στη γενική σφαγή αυτός στήνει μια ελεύθερη αγορά, όπου ο καθένας –Αθηναίος ή μη– έρχεται να πουλήσει τα προϊόντα του και να αγοράσει άλλα. Ακολουθούν διάφορα ξεκαρδιστικά επεισόδια που βασίζονται, κυρίως, στην κωμική αντίθεση των πολεμικών προπαρασκευών του Λάμαχου και των εορταστικών του Δικαιόπολη. Το έργο κλείνει με έναν ξέφρενο κώμο. Στη σκηνή φέρνουν σηκωτό τον Λάμαχο, που μόλις είχε βγει εκτός μάχης στραμπουλώντας τελείως άδοξα το πόδι του, την ίδια στιγμή που ο Δικαιόπολις, αγκαλιά με δύο πόρνες, βγαίνει μεθυσμένος από το δείπνο.